De bladen die ik amper las
liggen niet langer op de grond
de troep waar ik bekend om stond
staat netjes weg en waterpas
het huis dat ooit mijn stofnest was
blinkt nu van vloer tot aan plafond
er ging een zeem en borstel rond
er schijnt weer licht doorheen het glas
wat ik aan kleren achterlaat
op stoelen, bed of op de vloer
komt proper in een kast terecht
ik voel dat iets mij gadeslaat
twee oogjes liggen op de loer
kaboutertjes bestaan hier echt!
© bert deben
Antwerpen, zaterdag 24 juni 2006, voor Bobje.
prachtig gedicht
BeantwoordenVerwijderenheel mooi en warm ook hoe Bob aanwezig blijft...
mooi, die liefdevolle kaboutertjes...
BeantwoordenVerwijderenmooi!
BeantwoordenVerwijderenliefdevol en mooi
BeantwoordenVerwijderenAch Bobje <3
BeantwoordenVerwijderenheel mooi
BeantwoordenVerwijderen