Twee zonnen

Wanneer ik ga slapen ligt de zee nog steeds beneden

en altijd is de zon mij voor.

Ik sta bij een uitsnede

van donker water en later ben ik bij de boten

met zeilen wit zo licht als opgeluchte stemmen

en tussen schaterende meeuwen weleens opgetogen.

Maar in de ring die ik kreeg sta ik scheef

naast een datum. En ik zie hem in de verte

gaan, met een zon. Slordig herhaald in het raam.

Hij noemt mij Bloem. Ook wel Lente, Sexy, Liefste,

Liefde, Lief en de laatste tijd steeds vaker

Lieverniet, Neelater, Alsjeblieft.

Maria Barnas

uit Twee zonnen (Arbeiderspers, Amsterdam, 2003)

één van mijn absolute favoriete gedichten over de liefde.

Meer over Maria Barnas kan je o.a. vinden op:

http://www.epibreren.com/rs/rs_frame.html?barnas.html

leven in poëzie