Pagina's

▼

vrijdag 7 juni 2013

In het voorbijgaan van de tijd ...


                                                                                       foto: 'Never lonely' © bert deben - Berlin 2011 





















Ik doe in 't leven steeds meer samen
met mensen die er niet meer zijn
ik praat met hen en noem hun namen
en drink met hen dezelfde wijn  

een zelfde bier op een terras
of wandel langs dezelfde wegen
alsof het net als vroeger was
daar kom ik dan mezelf ook tegen  

in het voorbijgaan van de tijd
de man die ik misschien zou zijn
als alles anders was geweest
van vroeger leed tot later spijt  

maar toch in liefde nog het meest
als ik met hen in mij verdwijn. 
 

© bert deben
Antwerpen, vrijdag 7 juni 2013,
alleen op een terras in de stad na de afscheidsdienst voor Bob.


Werd gepubliceerd in 'Nostalgie' een selectie uit inzendingen 
voor de 5de Hillegomse Poëziewedstrijd, Artbooks 2014 
en nov. 2022 in literair eenmansschrift De Vos jg 11 nr 27 
op

20 opmerkingen:

  1. Anoniem2 december 2014 om 09:55

    Een schitterend, gevoelig gedicht waarbij ik veel van mezelf terugvind. Mijn leven is nog drukbevolkt door zij die er niet meer zijn, ik praat en wandel en leef nog vaak met hen.

    'maar toch in liefde nog het meest
    als ik met hen in mij verdwijn'
    woorden die troosten en helen
    xx

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Unknown2 december 2014 om 13:11

    zo mooi!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Annet2 december 2014 om 13:22

    hartje, kusje, troost me

    lachje :)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. jancoenraats2 december 2014 om 15:02

    Het beschrijft de stemming waarin ik thans verkeer- mooi Bert <3

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Unknown2 december 2014 om 17:04

    ontroerend en troostend

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Unknown2 december 2014 om 18:18

    Zeldzaam mooi gedicht.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Zelfstandig journalist Antwerpen2 december 2014 om 19:04

    Raak getypeerd!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wout2 december 2014 om 19:07

    aangrijpend en bijzonder mooi!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Athy3 december 2014 om 23:34

    Ja, ik ook. Steeds meer samen alleen.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Unknown4 december 2014 om 02:11

    Mooi, heel mooi.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Unknown4 december 2014 om 09:03

    je woorden vloeien als koel helder water - knap hoe eenvoudig en wijs je het wezen vat in ritmische taal

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Unknown6 december 2014 om 20:19

    mooi....dit gevoel is niet vaak "bewoord"...

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Tine de Jong17 april 2015 om 10:35

    Prachtige woorden. Graag ontmoet

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Annette20 februari 2016 om 21:09

    so mooi!

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Judith Verbeeck14 november 2016 om 15:21

    Schitterend,ontroerend gedicht

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Anoniem14 november 2016 om 18:42

    Prachtig, ontroerend gedicht

    Simone

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Judith Verbeeck3 november 2017 om 10:44

    Mooi Bert,je blijft verrassen,of toch niet

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Athy4 november 2017 om 19:53

    Je schrijft misschien niet voor de eeuwigheid, maar steeds opnieuw is je taal, je lied van sprekende waarde, jaar na jaar na jaar. Wat een kracht, Bert.

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Coby5 november 2017 om 10:40

    Wat een prachtig schrijven....ontroerend

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Athy4 november 2018 om 22:09

    En weer opnieuw raakt het, alsof ik het voor het eerst las.

    BeantwoordenVerwijderen