Allerheiligen
(bij de rustplaats van moeder)
De doden werden weer verschoond
zowel van zonden als hun graven herdacht ook om de mooiste gaven
in stilte wordt berouw getoond
een jeugd lang heb ik hier gewoond
een sloepje in een kleine haven
tot ik mezelf voorbij zou draven
tot wat voor mij de moeite loont
het leven neemt, het leven geeft
als ik hier sta, zo half verweesd
ben ik verheugd om al de jaren
die ik door jou dan heb geleefd
een schip ben ik, dat weet te varen
maar bij het afscheid weer bedeesd.
© bert deben
Borsbeek, dinsdag 1 november 2005, voor moeke.
Héél Lief gedicht, Bert. En mooi !
BeantwoordenVerwijdereneen teder gedicht, zowel naar jezelf als naar je moeder toe.Ontroerend.
BeantwoordenVerwijderen* prachtig! *
BeantwoordenVerwijderenmooi en zacht en innig word ik hier geraakt
BeantwoordenVerwijderenMooi verwoord.
BeantwoordenVerwijderenMooi, Bert. Die verwijzingen naar het water ook, duidelijk waar je bent opgegroeid waardoor het extra persoonlijk wordt.
BeantwoordenVerwijderenEen pleidooi voor allerheiligen is dit. Zo sta je nog eens stil bij wat er toe doet. In dit geval de levende en de dode.
BeantwoordenVerwijderenzeer zacht en ontroerend
BeantwoordenVerwijderenmooi!
BeantwoordenVerwijderenHeel erg mooi ... Geraakt ...
BeantwoordenVerwijderenmooi en rakend
BeantwoordenVerwijderenRaakt opnieuw.
BeantwoordenVerwijderenVoor 't eerst dat ik dit van je mag lezen......Ik word er, praatvaer Jan, stil van...
BeantwoordenVerwijderenPrachtig Bert, zo ontroerend.
BeantwoordenVerwijderenEen ontroerend en rakend gedicht.
BeantwoordenVerwijderenSimone
Mooi,lieve Bert!
BeantwoordenVerwijderenPrachtig en rakend gedicht 🍀
BeantwoordenVerwijderen