Ze keek niet op, ze was alleen
Ze lachten, zongen, plaagden soms elkaar
de zon scheen vrolijk op het zomergrasze liepen, sprongen, riepen, joelden, maar
verstilden plots als zij er was
in grote bochten liep men om haar heen
ze keek niet op, ze lachte niet, ze was alleen.
Men fluisterde verhalen op het plein
men zei, men wist gewoon, ze zouden stelenze zouden, zei men, niet betrouwbaar zijn
men mocht met haar niet spelen
in grote bochten liep men om haar heen
ze keek niet op, ze lachte niet, ze was alleen.
Schaduw van de bomen, de zon scheen
ze beefde, durfde amper te bewegenze gooiden soms wel eens van ver een steen
soms hield men haar ook tegen
stapten dreigend in kleine cirkels om haar heen
ze keek niet op, ze lachte niet, ze was alleen.
Ze schaterden, weer verder door gestapt
en joelden, ze riepen beledigende namenze riepen dat haar vader was ontsnapt
ze hadden lol, ze waren samen
ze bleef daar staan tot het geluid verdween
ze keek niet om, ze huilde zacht, ze was alleen.
© bert deben
Antwerpen, 24 september – 02 oktober 2007.
zo ingetogen en verdrietig mooi.
BeantwoordenVerwijderenAch wat mooi...
BeantwoordenVerwijderenPfffff....! geraakt!
BeantwoordenVerwijderenja, de schoonheid van verdriet. ineens weer actueel door de commotie rond het geplaagde meisje.
BeantwoordenVerwijderenach ja en zo herkebaar en van alle tijden
BeantwoordenVerwijderenAangrijpend.
BeantwoordenVerwijderenAangrijpend.
BeantwoordenVerwijderenJe ertegen wapenen, is het beste wat je kunt doen.
BeantwoordenVerwijderenDe situatie ontstijgen, dat is soms de enige remedie
BeantwoordenVerwijderentegen pesten. Gelukkig is er heden meer aandacht voor
dan vroeger.
Prachtig en zó droevig, Bert...
BeantwoordenVerwijderenwij zijn aapjes
BeantwoordenVerwijderenen proberen onze grenzen
uit
en als je die niet aangeeft
gaan ze steeds verder
want grenzeloos is eindeloos
een oerwet
laat het oer in je naar boven komen
sla er op los
dat is waar ze om vragen....
Ja, herkenbaar en mooi beschreven.
BeantwoordenVerwijderenDe eenzame breuk als collectieve lijmnaad.
jong geleerd is oud gedaan.
BeantwoordenVerwijderenHaar moeder was een hoer, of course, ze was geheel alleen...
BeantwoordenVerwijderenMooi, Bert, treffend. Ik heb het programma gezien. op Ned.zoveel.
bijzonder aangrijpend
BeantwoordenVerwijderenzo triest...zo mooi...
BeantwoordenVerwijderenaangrijpend en ook heel mooi
BeantwoordenVerwijderenrakend
BeantwoordenVerwijderenSorry, maar van de grootste helft van deze reacties wordt ik misselijk Bert. Ze zijn zo in de trend van; "Ach 't is alle tijden door al zo geweest. Mooi geschreven, maar wat zullen wij er nu tegen doen? Alleen een goeie raad geven, laat het langs je rug afglijden".
BeantwoordenVerwijderenIk word hier echt ziek van.
O sorry nog ff. Had je nog niet geschreven dat ik dit een prachtig schrijven vind.
BeantwoordenVerwijderenGeweldig goed geschreven en een glasheldere boodschap!
BeantwoordenVerwijderenPrachtig gedicht Bert, helder, overtuigen neergezet.
BeantwoordenVerwijderenknap hoe je met eenvoudige woorden op de huid zit en sluipend de spanning opbouwt -
BeantwoordenVerwijderenMooi verwoord Bert,versterkt mijn aftaaien!
BeantwoordenVerwijderenEn bij het opnieuw ontmoeten vandaag van dit gedicht van je was ik direct weer vijf jaar terug. Weer direct geraakt.......
BeantwoordenVerwijderenZo mooi, gevoelig en alwetend,dank voor delen Bert
BeantwoordenVerwijderenEn nog steeds, nog steeds gebeurt het op dezelfde manier.........
BeantwoordenVerwijderenZo rakend!
BeantwoordenVerwijderen