The Starry Night, Vincent van Gogh, 1889
Starry starry night
.
De laatste nacht, ik zit nog na te dromen
onderweg zijn laat z’n sporen na, gedachten
Don McLean mee on the road, sterrennachten
vrede, de geur van eucalyptusbomen
het grote niets, dicht bij de dood en toch
is dit het leven zelf, steeds maar verder gaan
en achterlaten, de reden ook van het bestaan
als er al een reden is, of is het zelfbedrog
als ik de ogen sluit dan heb ik niets bewezen
maar het gevoel dat niets meer te bewijzen valt
afwezigheid, de stilte van woestijn te zijn
tot alles ophoudt op een nacht als deze
de sterren staan mooi uitgestald
hier boven het kampeerterrein.
© bert deben
Paringa Caravan Park, Renmark, South Australia, zondag 24 februari 2008.onderweg zijn laat z’n sporen na, gedachten
Don McLean mee on the road, sterrennachten
vrede, de geur van eucalyptusbomen
het grote niets, dicht bij de dood en toch
is dit het leven zelf, steeds maar verder gaan
en achterlaten, de reden ook van het bestaan
als er al een reden is, of is het zelfbedrog
als ik de ogen sluit dan heb ik niets bewezen
maar het gevoel dat niets meer te bewijzen valt
afwezigheid, de stilte van woestijn te zijn
tot alles ophoudt op een nacht als deze
de sterren staan mooi uitgestald
hier boven het kampeerterrein.
© bert deben
Vandaag, exact vier jaar geleden, geschreven na een prachtige tocht door 'the outback' in Australië - foto's hiervan kan men eventueel bekijken op deze link naar mijn fotoblog: Outback, Australia
En absoluut hier bij horend is natuurlijk Don McLean's "Starry Starry Night" - 'Vincent', zijn betoverende ode aan Vincent Van Gogh:
Ja, zo is het leven. Achterlaten, loslaten, vastklampen of toch doorgaan.
BeantwoordenVerwijdereneen zeer mooie, en tevens een ode aan een prachtig lied.
BeantwoordenVerwijderendit is opnieuw zo'n mooi en rakend gedicht ;
BeantwoordenVerwijderende regels in die avondlijke gedachten : - als ik de ogen sluit dan heb ik niets bewezen, maar het gevoel dat niets meer te bewijzen valt- zijn weer regels om te proeven en te herhalen.
en dan Don McLean's starry starry night... ja....
Gisteren bezocht ik in Amsterdam de tentoonstelling over symbolistische landschapskunst (1880-1910). Vincent van Gogh was ook vertegenwoordigd al was het niet met dit schilderij. Maar het had er zeker ingepast.
BeantwoordenVerwijderenDe symbolisten schilderden niet naar de zichtbare werkelijkheid maar schilderen datgene wat het landschap met hen doet. Ze schilderen het effect.
Jij schrijft over je associaties bij dit schilderij. Ik denk dat je dat in zekere zin symbolistisch schrijven kunt noemen. Zo is er bijna een Gesamtkunstwerk ontstaan.
Mooi gedicht Bert met veel stof tot overpeinzen
BeantwoordenVerwijderenMooi geheel Bert.
BeantwoordenVerwijderenOm naar woorden te zoeken
om het niet noembare te
benoemen..je komt heel ver..
en op een dag zijn we er...
...
(er was een VK-blogster die
Starry Night heette....)
Prachtig is het nummer met beeld
van Don McClean....
Alsof het pas geboren is....
veel te lang geleden dat ik dat pracht-nummer hoorde,
BeantwoordenVerwijderenzéér mooi gedicht
ik geniet
Australië, Vincent van Gogh en Bert Deben, wat een schitterende combinatie.
BeantwoordenVerwijderenprachtig!
BeantwoordenVerwijderenbijzonder mooi
BeantwoordenVerwijderenmooie foto's ook...
schitterend!
BeantwoordenVerwijderensteeds maar verder gaan
BeantwoordenVerwijderenen achterlaten ...
hoe herkenbaar ...