Elkaar verguizen

 

Elkaar verguizen hing dreigend als een onweer

over goede bedoelingen die wij tot een thuis

hadden uitgebouwd, vertrouwd, genoegzaam

met elkaar overweg gegaan tot in een bestaan

van stilte. Het bed niet langer meer een neigen

naar dicht bij elkaar zijn, de klaargestoomde

maaltijden in ijltempo, het bittere zwijgen

het dreigen tot nooit meer ‘ik zie je graag!’

Verbazing, dat liefde zo snel kon verdwijnen

in gedeelde verveling, vlinders terug in hun

cocon, bloemen verwelken en huisjes vergaan

het cliché dat wij dachten over te kunnen slaan.

© bert deben

Antwerpen, zaterdag 24 juni 2000, voor Frank B. 

.