Ik zie, ik zie

ik zie wat niemand anders ziet:

ik zie mij in de spiegel staan

geheel ontdaan, ook van mijn kleding

een stuk verdriet in een cocon

(een jasje dat ik zelf dan spon

van vele draden zelfbedrog)

de blonde jongen

de Peter Pan die nooit een man zal zijn

de engel der bekoring

de dichter van het eigenleed

ik zie

wat niemand ooit bezichtigen mocht 

de waardeloze schrijver

die zichzelf voor tweemaal niets verkocht.

© bert deben

Kamperland, zaterdag 24 augustus 1996.