Boekpresentatie 'Adel en Achterdocht' Zondag 9 nov. 2025 te Aardenburg

.

PROGRAMMA:

Openingsrede door Willem van Vliet

Toespraak door Bonny Groosman, ambtenaar van de gemeente Sluis

Interview door Willem van Vliet met medeschrijvers Johan Meesters (tevens uitgever), Joyce Wouters en Bert Deben

- Pauze -

Voordracht door Bert Deben van zijn bijdrage

Overhandigen boekje door Johan Meesters aan Bonny Groosman

Slotwoord door Willem van Vliet

Met gelegenheid tot napraten met een hapje en een drankje.

Casa Portiera

‘Adel en achterdocht’ is een mysterieus relaas over een verarmd gezin van adel met twee huwbare dochters, de oudste is intelligent maar heeft haar uiterlijk niet mee, de jongste is beeldschoon. De vader viel kort geleden dood neer aan tafel, een verdacht overlijden. In negen delen wordt telkens van uit een ander perspectief een deel van het gebeuren verteld door 9 schrijvers, die elk in de huid kruipen van een ander personage uit het verhaal.

Frances danst

.

Frances danst

Opi moet dansen, ze speelt graag baas, de kleine spruit,
dus Opi danst. Ze roept snel: ‘Stop!’ Het is niet goed,
want veel te traag! Ze gaat mij tonen hoe het moet.
Opi moet filmen – ze legt mij vlug de werking uit:

Daar is de knop voor de muziek, daar moet ik drukken
om te filmen! Ze kijkt me aan en vraagt of het zal gaan.
Dan gaat ze heel erg zelfverzekerd op de dansvloer staan,
de vloer van de garage. Ze roept: ‘Opi, gaat dat lukken?’

Opi zegt dan ja en kijkt haar aan, ze wil dat het begint!
Opi drukt op filmen en op muziek en bij de eerste klank
explodeert ze, als dronk ze net voorheen een toverdrank
haar armen draaiend als wieken in een wervelwind,
ze tolt in rondjes, zwiert haar haren en stopt dan opeens.

Genoeg zegt ze! Ze wil het filmpje zien. Opi is stil,
moe van haar zo wild te zien met al haar dancing skills.
Ze bekijkt het filmpje, vindt het goed, ik ben het eens
met haar, waarna ze alles in slow motion herbekijkt.
Ze lacht en zegt, dat ze nu zo traag als Opi lijkt! 

 

© bert deben
Opi-gedicht voor Frances haar 8ste verjaardag.
Vogelwaarde, zaterdag 18 oktober 2025.

Bart

Gepubliceerd in ‘Er hangt iets van lente in de klas…’ Nederlandstalige onderwijsgedichten vanaf de dertiende eeuw tot nu. Onder redactie van Henk Sissing en Theo Magito. Uitgeverij Noordboek, 12 sept. 2025. Een vuistdikke poëziebundel – meer dan 900 gedichten! – die je meeneemt in de onderwijsgeschiedenis vanaf de middeleeuwen tot nu, met gedichten en liedteksten uit Nederland, Vlaanderen, Suriname en de Nederlandse Antillen.

Meer info over de bundel en het ontstaan er van vind je op:

Er hangt iets van lente in de klas... - Uitgeverij Noordboek | Sterck & DeVreese | HL Books | Bornmeer | Noordboek-Van Gorcum

Een bespreking van de bundel kan je vinden op:

Een lofdicht op iedereen die in het onderwijs werkt

Er werden 3 gedichten van mij mee opgenomen in de bundel: ‘Lekker Huisarrest’; ‘De juf zegt dat ik vouten schreif’ en bovenstaand gedicht ‘Bart’. Dit gedicht schreef ik mijmerend op de Noordzee (MSC Orchestra, dinsdag 25 juni 2019), voor Bart, wiens familienaam ik me spijtig genoeg niet meer herinner. Zo af en toe denk ik nog wel eens: Wat als ik hem niet van me had afgeduwd uit angst voor wat ik niet wilde of durfde te zijn? En: welke weg ging Bart?