donderdag 21 mei 2020

't Is Goê - Alice Nahon

.
.

't Is Goê

't Is goê..., 't is goê!...
Vraag niet, o kind, waarom en hoe
Die weemoed over uw vreugde vlot.
Men moet in ieder groot genot
Een plekske schaduw lezen;
Daar moet aan iedre bloem een traan,
Aan iedere zon een ondergaan,
Aan iederen dag een avond wezen.

't Is goê!... 't is goê.
Dat, na 't verzengend zon-gegloê,
De witte vreê van ’t maangelaat
Over de moede wezens gaat
Van die geen zon verdragen...
En dat van deernis, nu en dan,
De looden lucht nog schreien kan
Voor hen, die nimmer klagen.

't Is goê..., 't is goê,
Dat, achter 't alledaagsch gedoe
Van grooten strijd om klein bestaan,
De menschen naar hun sponde gaan.
- Die goede, oud-bekende -
Dààr, tusschen waak en sluimer in,
Vindt menige goedheid heur begin
En menige smart heur ende...


Alice Nahon (Antwerpen, 16 augustus 1896 – 21 mei 1933)
uit ‘Op zachte Vooizekens’ – 1921
De Nederlandsche Boekhandel – Antwerpen
A. W. Sijthoff’s uitgeversmaatschappij – Leiden 
.

3 opmerkingen: