woensdag 6 september 2017

dat stemt mij in zo’n toestand mild




We zitten in de trein en ik wil slapen
van 4 uur ochtend op en ik ben moe
maar hoe ik het ook tracht en zit te gapen
het lukt me niet – ik knijp de ogen toe  

want naast ons ligt een baby zwaar te wenen
de mama doet haar best om hem te sussen
de baby is geen kind maar een sirene
de papa excuseert zich ondertussen  

ik knik begrijpend en steek dopjes in mijn oren
en wacht geduldig af tot het verstilt
nog 2 maand voor mijn kleinkind wordt geboren
dat stemt mij in zo’n toestand heel erg mild. 
 

© bert deben
ICE trein Bxl – Köln, woensdag 6 september 2017 - opi gedicht 2.



7 opmerkingen: