zondag 31 augustus 2014

Zomergedachte

                                                                                                                    
.                                                                                                                              
Zomergedachte
droefheid valt met bakken uit
een grijze hemel. 
 

© bert deben
NL, A27, zaterdag 30 augustus 2014.
 





dinsdag 26 augustus 2014

Kinderleed (Het regent buiten pijpenstelen ...)

.
                                          illustratie uit het boek 'Het regende pijpenstelen'


Kinderleed  
.
Het regent buiten pijpenstelen
dat komt hard aan zo zonder helm
vooral dan die uit bakeliet 

dus ik blijf dan maar binnen spelen
maar moeder roept “Gij vuile schelm !”
en daarna ook nog “Stuk verdriet !”  

want vivisectie kent zij niet
terwijl ik toch de kat bedwelm
alvorens haar in twee te delen  

dan slaat zij mij met een vergiet
dat komt hard aan zo zonder helm
’k kan net zo goed gaan buiten spelen … 
 

© bert deben
Vlessart - Léglise, donderdag 10 juni 2010, een dichtoefening (kettingrijm in 4 terzines)
geschreven tijdens een schrijversweek terwijl het buiten pijpenstelen goot … 
 
 
 

donderdag 14 augustus 2014

Ik wil alleen zijn met de zee - Toon Hermans

                                                                         foto: zonsondergang in Nieuw Zeeland (bert deben)

Zee

Ik wil alleen zijn met de zee,
ik wil alleen zijn met het strand,
ik wil mijn ziel wat laten varen,
niet mijn lijf en mijn verstand.

Ik wil gewoon een beetje dromen
rond de dingen die ik voel
en de zee, ik weet het zeker,
dat ze weet wat ik bedoel.

Ik wil alleen zijn met de golven,
'k wil alleen zijn met de lucht,
ik wil luist'ren naar mijn adem,
ik wil luisteren naar mijn zucht.

Ik wil luisteren naar mijn zwijgen,
daarna zal ik verder gaan
en de zee, ik weet het zeker,
zal mijn zwijgen wel verstaan.
 


Toon Hermans (1916 - 2000)
 
ter nagedachtenis van René Deben (29 apr.1932 - 9 aug. 2014)
 

 

woensdag 13 augustus 2014

Mijn draakje kreeg zijn vleugeltjes


                                                                               draakje: the legend of Spyro  
.
Mijn draakje kreeg zijn vleugeltjes
schudde vanuit de schouders
fladderde onhandig
kwam nog niet van grond

dan liep het heel de kamer rond
sprong op een stoel en op mijn arm
strekte dan de vleugels wijd en sloot de ogen
zo bleef het staan, minuten lang

het droomde van de wereld
van duiken in de wolken en kolkende rivieren
en dan omhoog net voor een waterval
tot knal door de geluidsmuur heen !

dan voelde draakje hoe ik keek
stak fier het borstkastje naar voor
en trots het hoofd de hoogte in

ik vreesde tal van ongelukken
maar ernst had nu vooral geen zin. 
 

© bert deben
Antwerpen, 14 mei 2004.
 
meer gedichten uit de draakjesreeks: 'draakje'
 
 

maandag 4 augustus 2014

De zachte krachten zullen winnen ...


 
De zachte krachten zullen winnen
althans, het kan, als men gelooft
niet langer blind wil zijn en doof
en men zich eerst leert te bezinnen  

want wat is haat, waarom het lijden
waarom elkaar alsmaar bevechten
er is geen goede en geen slechte
er is de mens en die is beide  

ik ben een dichter en naïef
dat zegt tenminste het cliché
misschien daarom is dit mijn leuze:
ik heb de hele wereld lief

dat is een welbewuste keuze
maar ’t valt verdomd niet altijd mee.
 

© bert deben
Vogelwaarde, zondag 22 juni 2014
In antwoord op ‘De zachte krachten zullen zeker winnen’
van Henriëtte Roland Holst – van der Schalk: 
 

De zachte krachten zullen zeker winnen

sonnet nr. III  

De zachte krachten zullen zeker winnen
in ’t eind - dit hoor ik als een innig fluistren
in mij: zoo ’t zweeg zou alle licht verduistren
alle warmte zou verstarren van binnen. 
 

De machten die de liefde nog omkluistren
zal zij, allengs voortschrijdend, overwinnen,
dan kan de groote zaligheid beginnen
die w’als onze harten aandachtig luistren 
 

in alle teederheden ruischen hooren
als in kleine schelpen de groote zee.
Liefde is de zin van ’t leven der planeten

en mensche’ en diere’. Er is niets wat kan storen
’t stijgen tot haar. Dit is het zeekre weten:
naar volmaakte Liefde stijgt alles mee.
 
 
 
sonnet nr III uit de cylclus ‘Opgang’
Uit: Verzonken grenzen (1918)
Uitgever: W.L.& J. Brusse, Rotterdam
Een bespreking van het gedicht kan je vinden op:
 
 
"You have to love them, you do not have to like them."