vrijdag 29 juni 2012

Ze keek niet op, ze was alleen ...

.



Ze keek niet op, ze was alleen
 

Ze lachten, zongen, plaagden soms elkaar
de zon scheen vrolijk op het zomergras
ze liepen, sprongen, riepen, joelden, maar
verstilden plots als zij er was
in grote bochten liep men om haar heen
ze keek niet op, ze lachte niet, ze was alleen.

Men fluisterde verhalen op het plein
men zei, men wist gewoon, ze zouden stelen
ze zouden, zei men, niet betrouwbaar zijn
men mocht met haar niet spelen
in grote bochten liep men om haar heen
ze keek niet op, ze lachte niet, ze was alleen.

Schaduw van de bomen, de zon scheen
ze beefde, durfde amper te bewegen
ze gooiden soms wel eens van ver een steen
soms hield men haar ook tegen
stapten dreigend in kleine cirkels om haar heen
ze keek niet op, ze lachte niet, ze was alleen.

Ze schaterden, weer verder door gestapt
en joelden, ze riepen beledigende namen
ze riepen dat haar vader was ontsnapt
ze hadden lol, ze waren samen
ze bleef daar staan tot het geluid verdween
ze keek niet om, ze huilde zacht, ze was alleen.



© bert deben
Antwerpen, 24 september – 02 oktober 2007.

 
gepubliceerd in bundel ‘Vrijspraak’ van uitgeverij Proces-Verbaal feb.2020  

28 opmerkingen:

  1. ja, de schoonheid van verdriet. ineens weer actueel door de commotie rond het geplaagde meisje.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. ach ja en zo herkebaar en van alle tijden

    BeantwoordenVerwijderen
  3. De situatie ontstijgen, dat is soms de enige remedie
    tegen pesten. Gelukkig is er heden meer aandacht voor
    dan vroeger.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. wij zijn aapjes
    en proberen onze grenzen
    uit
    en als je die niet aangeeft
    gaan ze steeds verder
    want grenzeloos is eindeloos
    een oerwet

    laat het oer in je naar boven komen

    sla er op los
    dat is waar ze om vragen....

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ja, herkenbaar en mooi beschreven.
    De eenzame breuk als collectieve lijmnaad.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Haar moeder was een hoer, of course, ze was geheel alleen...

    Mooi, Bert, treffend. Ik heb het programma gezien. op Ned.zoveel.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Sorry, maar van de grootste helft van deze reacties wordt ik misselijk Bert. Ze zijn zo in de trend van; "Ach 't is alle tijden door al zo geweest. Mooi geschreven, maar wat zullen wij er nu tegen doen? Alleen een goeie raad geven, laat het langs je rug afglijden".
    Ik word hier echt ziek van.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. O sorry nog ff. Had je nog niet geschreven dat ik dit een prachtig schrijven vind.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Geweldig goed geschreven en een glasheldere boodschap!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Prachtig gedicht Bert, helder, overtuigen neergezet.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. knap hoe je met eenvoudige woorden op de huid zit en sluipend de spanning opbouwt -

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Mooi verwoord Bert,versterkt mijn aftaaien!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. En bij het opnieuw ontmoeten vandaag van dit gedicht van je was ik direct weer vijf jaar terug. Weer direct geraakt.......

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Zo mooi, gevoelig en alwetend,dank voor delen Bert

    BeantwoordenVerwijderen
  15. En nog steeds, nog steeds gebeurt het op dezelfde manier.........

    BeantwoordenVerwijderen